σαπροβιοτικός

-ή, -ό, Ν

βιολ. (για οργανισμό)

1. αυτός που τρέφεται με ουσίες οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση αποικοδόμησης, αποσύνθεσης, σε λάσπη πλούσια σε απορρίματα και άλλες αποσυντεθειμένες ουσίες, αλλ. σαπροφάγος ή πηλοφάγος

2. φρ. «σαπροβιοτικό σύστημα»

οικολ. σύστημα ταξινόμησης ενός ρυπασμένου υδρόβιου οικοσυστήματος, το οποίο υφίσταται αυτοκαθαρισμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. saprobiotic (< σαπρός + βιοτικός)].